huisfabeldieren

dit werkt net zo als de grote zaal maar dan is dit een plek voor waar je dan met je huisfabeldieren kan rond lopen, en met andere eigenaren praten over hun huisfabeldieren



ik liep door het verboden bos en ging naar 1 van mijn favorieten plekken want daar staan alle huisfabeldieren.
ik ging er heen en deed de deur open en meteen hoorde ik de terzielers die aan het eten waren.
ik ging naar binnen en de dieren waren blij om mij te zien dat merkte ik omdat ze allemaal naar mij toe kwamen en me begonnen te likken. ik had toch beter kunnen nadenken over mijn kleren want die zijn nu hellemaal onder het fabeldieren speeksel

knijster komt binnen, met zijn vuursalamander aan een versleten touw.

hoi meesteres leeflang, zegt hij verlegen. dit is mijn vuursalamander Fonck. hoe vind je hem? hij is erg handig om het vuur in de keukens mee aan te steken.

Severus Snape kwam binnen met zijn chimaera en Wormstaart aan een touwtje.
Hij zag Loena ook rondlopen en besloot maar wat aardiger te doen tegen de leerlingen, dat ze hem niet konstant zouden haten enzo.
'Hee Loena. Hoe vind je mijn nieuwe huisdier?' Hij schudde met het touw waar Wormstaart aan zat.
'Hij doet ook nog eens alle klusjes voor me.'

knijster deinst achteruit. is dat wormstaart? vraagt hij

'Ja. Is er soms iets? Ben je er bang voor?' Snape kijkt een beetje verbaasd. 'Vertel es aan ome Snape wat er aan de hand is.'

het zijn allemaal mooie fabeldieren je kan ze neerzetten om ze rond te laten lopen of je kan ze in een hok zetten
ze worden hier gevoerd en verzorgt en ik ga weg om mijn kleren te verschonen
ik liep het gebouwtje uit

Ashley liep het gebouwtje binnen met haar feniks.Hoi iedereen.Kijk eens dit is mijn feniks Lucifer.Ze paktee wat Fenikssnoepjes uit haar tas kniptemet haar vingers en zodra luficer op haar schouder zat gaf ze hem wat snpoepjes

dat is een mooie fenix, meesteres Ashley! zegt Knijster.

Hoe vind je mijn vuursalamander? ze zullen het wel goed met elkaar kunnen vinden, ze houden waarschijnlijk allebei van vuur!

Knijster draait zich om naar Sneep. 'Nou weet je Sev, ' zegt hij. 'Over Wormstaart... ik heb niet zo'n goede herinneringen aan hem en zijn vrienden. Hoe kom je aan hem? hij is niet echt de persoon om zich aan een touwtje te laten binden, of niet soms?'

'Wormstaart hè?' Sindra springt naar beneden vanaf één van de dakbalken. Meteen kijkt ze omhoog.
'Ik kom zo terug!' roept ze tegen de uilen en kijkt weer naar Wormstaart.
'Ik heb een hoop over je gehoort, een hele hoop en weet je...' Ze haalde diep adem. 'Ze stonden me niet echt aan. Maar dat wist je waarschijnlijk wel. Het liefst zou ik je daarom vervloeken, maar ik denk niet dat me dat in dank wordt afgenomen.' Ze werpt een blik op Sneep en glimlacht dan lief. 'Het zou vervelend zijn als mijn geeërde professor zijn slaafje kwijtraakt.'
Daarop draaide Sindra zich om en liep naar Ashley. Met bewondering bekeek ze de Feniks.
'Hij ziet er mooi uit.' zei ze prijzend en stak haar hand uit om het dier te aaien. Echter vlak voordat ze hem aan kon raken bewoog hij met zijn kop en geschrokken trok Sindra haar hand terug. 'Alleen niet erg aaibaar...èh?' Ze keek weer omhoog waar enkele uilen nog steeds op haar zitten te wachten.
'Jullie zijn gelukkig wel aaibaar, naja, aaibaar.' Ze giechelde. 'Jullie maken in ieder geval geen gekke bewegingen als ik jullie probeer aan te raken.' Ze keek weer naar Ashley.
'Hoe heet ie?'

'Tip: aai mijn huisdieren maar niet, want ze kunnen bijten. Ja, kunnen jullie wel verbaasd kijken, maar Wormie det het ook. Mijn Chimaera heet Tutje. Ze is een beetje een egoistisch, vandaar. Hoe komt het dat je zo goed bevriend bent met die uilen, Sindra? Ze schijnen je echt te mogen.' Snape kijkt een beetje bewonderend.

'Een erfenis van mijn moeder.' antwoordde Sindra geheimzinnig. Haar ogen stonden nog steeds op de Feniks gericht. Ashley had nog geen antwoord gegeven. Ondertussen dacht Sindra na over de naam die Sneep aan zijn Chimeara had gegeven. Ze vond het een beetje afgezaagd. Mischien gedroeg die Chimeara zich wel zo omdat Sneep haar zo'n stomme naam had gegeven.
Eigenlijk hoopte ze dat Ashley haar Feniks niet zo een belachelijk afgezaagde naam had gegeven. Dat zou namelijk gewoon zielig zijn voor zo een mooi beest.

Mijn Feniks o die heet lucifer zo noemt iedereen hem ik weet niet waarom.Zo noem ik hem als andere erbij zijn als we alleen zijn is het gewoon Feniks.En a;ls je hem wilt aaien dat kan het beste in de nek he lucifer.En ze begon hem in ziijn nek te aaien.
Toen ziijn ze tegen Knijster ja ik hoop dat ze ook vriendjes worden en keek weer naar sindra

Sindra glimlachte. Lucifer dus? En je kon hem het best in de nek aaien? Even overwoog ze het de proberen, maar wist uiteindelijk toch niet de moed op te brengen. Ze hield het wel op de uilen, daar was ze tenminste mee vertrouwd. Lucifer was in ieder geval geen idiote naam. Niet geheel tenminste. Als ze het goed onthouden had van de lessen op de dreuzelschool was Lucifer ook wel de Duivel. De Duivel was dan weer het vuur en dan sloot dan wel weer een beetje aan op de Feniks. Na enig denken vond ze toch dat ze naam niet helemaal geschikt was. Een Feniks was meer een mooi, elegant wezen met een eeuwig en puur leven. Het leek meer vreemde te brengen. In tegenstelling tot een Duivel, die naar vertellingen juist heel veel onheil stichtte.
Ze schudde haar hoofd en keek een beetje afwezig naar het dak. Misschien moest ze deze Lucifer niet met de Duivel vergelijken, maar met een gewone lucifer waar je de kaarsen mee aanstak als het 's avonds donker werd. Met die gedachte was het wel beter. Lucifers kon je aansteken en dan branden ze op. Maar in tegenstelling tot een Feniks, was een lucifer na verbranding niet in staat om zichzelf weer tot een nieuwe wezen te verwekken. Lucifers waren trouwens ook gewoon dood hout, daar zat eigenlijk al geen leven in.
Sindra trok een moeilijk gezicht. Het was allemaal misschien wel iets te ingewikkeld voor gewoon een simpele naamgeving. Tenminste, ze ging ervan uit dat Ashley er niet echt over had nagedacht. Gewoon iets had gekozen.
'Waarom heb je hem eigenlijk Lucifer genoemd?'

Nou Toen ik een jaar of 4 was kreeg ik hem.En mijn moeder zei dat het eerste was wat ik over hem zei was Lucifer.En zo ben ik hem blijven noemen de jaren daarna ook

Sindra knikte, dat was het dus. Ashley had er inderdaad nooit over nagedacht hoe ze haar Feniks noemde. Het was gewoon iets wat ze als klein kind zei. Ze was dus zeker niet op de hoogte van de achterliggende betekenissen. Meteen vroeg ze zichzelf af of zijzelf wel eens goed over de namen van haar uilen had nagedacht. Eigenlijk nooit, ze had de namen niet zelf verzonnen. De uilen hadden haar altijd verteld hoe ze heette. Dan was het de vraag of de uilen ooit over hun naam hadden nagedacht. Sindra kon het zich net echt voorstellen. Misschien zou ze het eens moeten vragen en misschien zou ze ook eens over de namen van de uilen moeten nadenken. Waarschijnlijk verschool zich in de namen heel veel over hun gedrag. Jaja, ze moest de namen eens onder de loep gaan nemen.
Afwezig staarde ze naar een stuk grond in de verte.

ik kom weer naar binnen en zie een paar mensen (en elf) voor zich uit staren en zeg kunnen jullie, jullie dieren neerzeten en weg gaan over een paar minuten wordt hier schoongemaakt en de elfen vinden het niet fijn als er zoveel mensen zijn.